کلیه مصنوعی شاید انتها بیماران کلیوی را از دیالیز نجات دهد - وبلاگ سال آرامش

به گزارش وبلاگ سال آرامش، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، سان فرانسیسکو درحال کار روی رویکرد جدیدی برای درمان نارسایی کلیوی هستند. این رویکرد می تواند بیماران را از دیالیز یا مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از انجام پیوند کلیه بی احتیاج کند.

به گزارش زومیت به نقل از سای تک دیلی، محققان برای اولین بار نشان دادند که سلول های کلیه قرار داده شده در دستگاهی کاشتنی به نام رآکتور زیستی علاوه بر زنده ماندن در بدن خوک، از توانایی شبیه سازی چند عملکرد حیاتی کلیه هم برخوردار هستند. این دستگاه مانند ضربان ساز مصنوعی قلب، به آرامی کار خود را انجام می دهد و سیستم ایمنی گیرنده را برای حمله تحریک نمی نماید.

یافته های اخیر که روز 29 آگوست (7 شهریور) در Nature Communications منتشر شد، گامی بزرگ و روبه جلو در پروژه کلیه به شمار می رود؛ برنامه ای که به طور مشترک به وسیله شوو روی، استاد مهندسی زیستی از دانشگاه کالیفرنیا سان فرانسیسکو و ویلیام اچ فیسیل از مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت راهنمایی می گردد.

دانشمندان قصد دارند تا رآکتور زیستی را با سلول های مختلف کلیه پر نمایند. این سلول ها، وظیفه انجام عملنمودهای حیاتی مانند متعادل کردن مایعات بدن و ترشح هورمون ها را برای تنظیم فشارخون برعهده دارند. دانشمندان درنهایت این رآکتور را با دستگاهی که مواد زائد خون را فیلتر می نماید، جفت خواهند کرد.

کلیه مصنوعی، بیماران کلیوی را از انجام دیالیز نجات می دهد

هدف از فراوری کلیه مصنوعی در مقیاس انسانی، ازمیان برداشتن لزوم انجام دیالیز است که پس از ازکارافتادن کلیه ها، بیماران را زنده نگه می دارد؛ البته این دستگاه جایگزین بسیار ضعیفی برای یک اندام فعال واقعی به شمار می رود.

بیش از 500 هزار نفر در ایالات متحده آمریکا چندین بار در هفته به دیالیز احتیاج دارند. بسیاری از بیماران کلیوی در پی انجام پیوند کلیه هستند؛ اما اهدانمایندگان کافی وجود ندارد و سالانه تنها 20 هزار نفر پیروز به دریافت کلیه می شوند. درچنین شرایطی، کلیه مصنوعی کاشتنی، موهبت بزرگی محسوب می گردد.

شوو روی می گوید: ما روی شبیه سازی ایمن عملنمودهای کلیدی کلیه تمرکز نموده ایم. کلیه مصنوعی زیستی، درمان بیماری کلیوی را موثرتر، تحمل پذیرتر و راحت تر می نماید.

روی و همکارانش، رآکتور زیستی را طوری مهندسی نموده اند که درست مانند کلیه پیوندی، به طور مستقیم به رگ های خونی و سیاهرگ ها وصل گردد و امکان عبور اکسیژن و مواد مغذی را فراهم کند. غشای سیلیکونی سلول های کلیه موجود در رآکتور زیستی، آن ها را از حمله سلول های ایمنی گیرنده در امان نگه می دارد.

تیم تحقیقاتی از نوعی سلول کلیه به نام توبول پروگزیمال (proximal tubule) که وظیفه تنظیم مقدار آب و نمک را برعهده دارد، به عنوان مورد آزمایشی استفاده کرد. پیش ازاین دکتر دیوید هیومز از دانشگاه میشیگان نیز از این سلول ها برای یاری به بیماران دیالیزی در بخش مراقبت های ویژه استفاده نموده و توانسته بود جان بیماران را نجات دهد.

محققان سلول های کلیه و حیوانات گیرنده را به مدت 7 روز پس از پیوند ردیابی کردند و به این نتیجه رسیدند که هردو به خوبی عمل می نمایند. گام بعدی آزمایش های این پروژه به صورت یک ماهه خواهد بود و طبق خواسته سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) ابتدا روی حیوانات و درنهایت روی انسان انجام خواهد شد.

به گفته روی، دانشمندان اثبات کردند که رآکتور زیستی کاربردی به داروهای سرکوب نماینده سیستم ایمنی احتیاج ندارد. او می افزاید: ما هیچ عارضه ای نداشتیم و اکنون می توانیم با تکرار این دستاورد، به کل عملنمودهای کلیه در مقیاس انسانی دست پیدا کنیم.