افسردگی و اضطراب؛ دروازه ورود به بیماری ها - وبلاگ سال آرامش

به گزارش وبلاگ سال آرامش، عجیب نیست که وقتی فردی دچار بیماری قلبی، سرطان یا سایر بیماری های جسمی تهدید کننده می گردد همزمان دچار افسردگی و اضطراب گردد. اما عکس آن نیز می تواند اتفاق بیفتد: اضطراب یا افسردگی بیش از حد، می تواند باعث توسعه یک بیماری جسمی جدی گردد و حتی توانایی تحمل یا بهبودی آن را نیز مختل کند.

در بدن انسان چندان نمی توان بیماری های روحی و جسمی را از یکدیگر جدا کرد. در حرفه پزشکی بین بیماری جسمی و روحی تمایز قائل می شوند اما واقعیت این است که بیماری های جسمی به اختلالات روحی می انجامند و برعکس اخلالات روحی نیز پیامدهای جسمی دارند. فکر و بدن یک خیابان دو طرفه هستند. آنچه در فکر یک فرد می گذرد می تواند آثار مخربی در سراسر بدن و بعلاوه برعکس داشته باشد. یک بیماری روانی درمان نشده می تواند خطر بیماری جسمی را به اندازه قابل توجهی افزایش دهد و اختلالات جسمی ممکن است منجر به رفتارهایی شوند که شرایط روحی را بدتر می نمایند.

در مطالعاتی که شرایط بیماران مبتلا به سرطان پستان را آنالیز کردند، تعیین شد که زنانی که افسردگی شان رو به کاهش بود، بیشتر از آن هایی که افسردگیشان رو به وخامت بود زنده ماندند. بدن به استرس روانی واکنش نشان می دهد چنانکه گویی استرس جسمی است. با وجود چنین شواهدی، ناراحتی های مزمن روانی اغلب به وسیله پزشکان نادیده گرفته می شوند. به طور معمول، یک پزشک برای بیماری های جسمی مانند بیماری های قلبی یا دیابت تجویز می نماید، اما تعجب می نماید که چرا بعضی از بیماران به جای بهتر شدن بدتر می شوند.

بسیاری از مردم تمایلی به درمان بیماری های روانی خود ندارند. بعضی از افراد مبتلا به اضطراب یا افسردگی ممکن است از انگ خوردن بترسند حتی اگر تشخیص دهند که یک مشکل روانی جدی دارند. بسیاری سعی می نمایند با اتخاذ رفتارهایی مانند نوشیدن بیش از حد یا سوء مصرف مواد، ناراحتی های احساسی خود را درمان نمایند، که فقط به آسیب قبلی آنها اضافه می گردد.

در این زمینه بخوانید:

برای کاهش اندازه استرس در محیط کار، 8 گام بردارید!

با افسردگی تغییر فصل چگونه روبرو شویم؟

گاهی اوقات، خانواده و دوستان به طور ناخواسته ناراحتی روانی فرد را انکار می نمایند؛ با عباراتی مانند چیزیت نیست و در عمل و هیچ کاری برای ترغیب آن ها به درخواست یاری حرفه ای انجام نمی دهند.

افسردگی و اضطراب بدن را بیمارتر می نماید

اختلالات اضطرابی تقریباً 20 درصد از بزرگسالان آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد. این بدان معناست که میلیون ها نفر در معرض خطر قرار دارند. وقتی استرس دارید، مغز با ترشح کورتیزول، که نوعی سیستم هشدار دهنده داخلی است، واکنش نشان می دهد. با افزایش تنفس، افزایش ضربان قلب و راهنمایی جریان خون از اندام های شکمی به ماهیچه هایی که در مقابله یا فرار از خطر یاری می نمایند بدن آمادگی فرار یا دفاع پیدا می نماید. این اقدامات محافظتی ناشی از انتقال دهنده های عصبی آدرنالین و نوراپی نفرین است که سیستم عصبی سمپاتیک را تحریک نموده و بدن را در حالت آماده باش بالا قرار می دهند. اما تحریک بیش از حد و مداوم ممکن است به بروز انواع بیماری های جسمی منجر گردد؛ از جمله علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، گرفتگی عضلات، اسهال یا یبوست و افزایش خطر حمله قلبی یا سکته مغزی.

افسردگی نیز می تواند تأثیرات مخرب تری بر سلامت جسمانی داشته باشد. در حالی که احساس افسردگی گاه به گاه طبیعی است اما بیش از 6 درصد از بزرگسالان چنان احساس افسردگی مداومی دارند که در نتیجه آن روابط شخصی خود را مختل می بینند. بعلاوه افسردگی مداوم می تواند درک فرد از درد را تشدید نموده و شانس ابتلا به درد مزمن را افزایش دهد. افسردگی توانایی فرد را برای تجزیه و تحلیل و پاسخ منطقی به استرس کاهش می دهد. در نتیجه فرد افسرده در یک چرخه معیوب با ظرفیت محدود برای خروج از شرایط روانی منفی قرار می گیرند.

مطالعه ای بر روی 1204 زن و مرد سالخورده کره ای که ابتدا از نظر افسردگی و اضطراب مورد ارزیابی قرار گرفتند، نشان داد که دو سال بعد، این اختلالات عاطفی خطر ابتلا به اختلالات جسمی و ناتوانی را در آن ها افزایش می دهد. اضطراب به تنهایی با بیماری قلبی و افسردگی به تنهایی با آسم و هر دو این اختلالات با مسائل بینایی، سرفه مداوم، آسم، فشار خون بالا، بیماری های قلبی و مسائل گوارشی مرتبط بودند.

اگرچه اضطراب و افسردگی مداوم با داروها، درمان شناختی رفتاری و گفت وگو درمانی قابل درمان هستند، اما بدون درمان این شرایط بدتر می گردد. درمان زمانی بهتر عمل می نماید که پزشکان فشارهایی را که بر رفتار بیماران تأثیر می گذارند و منجر به آسیب بالینی می شوند را درک نمایند.

منبع: The New York Times