کتاب خواب عموجان ، نوشته فئودور داستایفسکی ، معرفی
به گزارش وبلاگ سال آرامش، کتاب خواب عموجان را فئودور میخایلوویچ داستایفسکی نوشته است و یکی ار خاطرات دوران کودکی من است. این کتاب را البته من با ترجمه مجید جلیلوند خوانده بودم.
داستان این کتاب درباره زنی به نام ماریا آلکساندراونا است که میخواهد دختر زیبایش به نام زینا را به ازدواج مرد ثروتمند ولی پیر و نامتعادلی که به عموجان مشهور است دربیاورد و زمینه بلندپروازی های خود را فراهم کند.
کتابی بود با لحنی متفاوت با بیشتر کتاب های داستایفسکی و پوسته ای کمدی داشت اما در بطنش انتقادی بود به شرایط حاکم و کسی چه می داند شاید استعاره هایی در آن هفته بود که چون کتاب را دوباره نخوانده ام، نمی توانم ابراز نظر کنم.
برای من کاور این کتاب بسیار لذت بخش است. البته این کتاب را هنوز در کتابخانه دارم و به وقتش کاور با کیفیت بهتر را جایگزین خواهم کرد.
در خصوص ترجمه های متفاوت این کتاب نحقیقی ننموده ام. فقط می دانم نشر جامی هم آن را با عنوان رویای عموجان منتشر نموده است.
ماریا آلکساندراونا ماسکالوا البته بانوی اول شهر مارداسوف است و در این مطلب هیچ شک و تردیدی نیست. رفتار وی چنان بود که گویی به کسی محتاج نمی باشد و بالعکس همه به وی نیاز دارند راستش را بگوییم تقریبا هیچکس او را دوست ندارد و حتی اشخاص بسیاری هم هستند که از ته دل از وی متنفرند، ولی در عوض همه از او می ترسند و این موضوع نیز چیزی است که لازم دارد. چنین نیازی نشانه کاردانی و سیاستمداری عالی است. از خصوصیات منحصر به فرد ماریا آلکساندراونا این است که او فوق العاده به خبرچینی علاقمند است و اگر روز قبل چیز تازه ای نشنیده باشد تمام شب را تا صبح نخواهد خوابید ـ با وجود تمام این مطالب او می تواند طوری رفتار کند که اگر به او بنگرند، حتی به فکر انسان خطور نخواهد کرد که این بانوی عالی مقام خبرچین اول دنیا و یا حداقل خبرچین اول شهر مارداسوف است! بلکه برعکس به نظر می رسد که بدگویی ها می بایستی در حضورش نابود شوند، بدگویان شرمسار شوند و مانند شاگردان مدرسه در برابر آقا معلم بلرزند و نیز تبادل نظر نباید به جز راجع به عالی ترین مواد و صفات ادامه یابد.
کسانی که دارای نفسی ضعیف و پوشالی هستند و به اطاعت همیشگی عادت نموده اند و انتها تصمیم می گیرند که عصبانی و خشمگین بشوند، اعتراض نمایند، ایستادگی به خرج دهند و در این امر پیگیر می باشند، همواره حد و حدودی برای استواری و پیگیری آنان مشخص شده است اعتراض آنان نخست بسیار نیرومند و شدید است. این نیرومندی حتی تا مرز تشنّج نیز می رسد. آنها از موانع نمی ترسند و با چشمانی بسته به سوی آنها حمله ور می شوند و تقریبا پیوسته باری را که نمی توانند بر دوش بکشند انتخاب می نمایند. ولی هنگامی که چنین انسانی به نقطه ای تعیین می رسد ناگهان گویی که از خود می ترسد و با قیافه ای بهت زده در برابر سؤال وحشتناک: این دیگر چه کاری بود که من کردم؟ متوقف می گردد. بعد بلافاصله وامی رود، به هق ـ هق می افتد، تقاضای شرح می نماید، زانو می زند، پوزش می طلبد و استدعا می نماید که همه چیز مانند گذشته باشد و هر چه ممکن است زودتر، هر چه ممکن است زودتر!
اگر قضا و قدر یک بار بلایی به سر انسان بیاورد، دیگر دست بردار نیست. این موضوع از مدتها پیش تجربه شده است.
ظلم و ستم عادتی است که مبدل به نیاز می گردد.
راستش را بگوییم تقریبا هیچکس او را دوست ندارد و حتی اشخاص بسیاری هم هستند که از ته دل از وی متنفرند، ولی در عوض همه از او می ترسند و این موضوع نیز چیزی است که لازم دارد. چنین نیازی نشانه کاردانی و سیاستمداری عالی است.
منبع: یک پزشک