از رای الکترال تا مهریه - وبلاگ سال آرامش

به گزارش وبلاگ سال آرامش، محمد ماکویی؛ در ستون پیغام های مردمی روزنامه اطلاعات، یک نفر پیشنهاد در انتخابات سال 1400 کشور از شیوه الکترال استفاده گردد را مطرح ساخته بود.

از مشاهده این پیغام بی نهایت تعجب کردم، زیرا در حالی که در خود کشور امریکا، شیوه الکترال، فوق العاده بحث برانگیز شده و بسیاری از مردم و دولتمردان ایالات متحده استفاده از این شیوه را مغایر با روح دموکراسی خواهی می بینند، واقعا چگونه ممکن است افرادی در کشور ما پیدا شده و رای گیری به شیوه الکترال را نسخه ای افاقه کردنی برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده ببینند؟!

کمی که به موضوع فکر کردم، تعجب خود را کاملا فروکش کرده دیده و پر هم بیراه نمی گوید را به دل راه دادم!

چنانچه بخواهیم در باره موضوع مطروحه انصاف به خرج دهیم باید بپذیریم که وقتی مردم می بینند و می شنوند که از میان کنندگان محترم مجلس، فقط تعداد کمی غم مردم محروم و رنجدیده و مستضعف را داشته و واقعا در خیال این که کاری برایشان بکنند هستند و دیگران به شیوه ای انجام وظیفه می کنند که به شدت بیم مفقود شدن یا ربوده گشتن آن ها می رود، آیا نباید، دست کم، شماری از ایشان کاش وزن شهر ها و استان های مختلف در انتخابات ریاست جمهوری یکسان نباشد! بگویند؟

سوالی که در اینجا پیش می آید این است که چرا رای گیری به شیوه الکترال امروزه مطرح می گردد و مثلا در 4 سال گذشته کسی به ارائه پیشنهاداتی در این مایه ها اصلا فکر نمی کرد؟

دلیل این امر واضح است: انتخابات ریاست جمهوری امریکا هیچ وقت به اندازه امروز نقشی سرنوشت ساز در حیات ما نداشته است و روی این حساب جدا از افرادی که انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده را به سرعت و شدت، از نزدیک، تعقیب نمودند، گروه فراوانی بر آن شدند که از شیوه انتخابات این سرزمین هم سر در بیاورند.

با این حساب، واقعا چرا نباید در خصوص دیگر مسایل و مسائلی که نتوانسته ایم برای حل آن ها راه های کاربردی پیدا کنیم، دست به دامان هزاران راه رفته دیگر سرزمین ها شده و از نتایج آنالیز ها و پژوهش های انجام گرفته، کلاهی هم نصیب مردمان دردمند و مشکل دار سرزمین عزیزمان سازیم؟

همه ما خوب می دانیم که امروزه مهریه یکی از مسائل بزرگی است که مردان و زنان زیادی را در کشور ما گرفتار ساخته است. این روزها، مردان گرفتار شده در محبس، بسیاری از افراد، بیشتر ذکور، جامعه را ناراحت ساخته اند و بیم حذف مهریه خیلی از خانم ها را نگران از دست دادن تنها پشتوانه کرده است.

روی این حساب، واقعا چه ایرادی دارد که رسانه های نوشتاری، از رسانه های دیداری و شنیداری هیچ انتظاری نمی رود!، آستین همت بالا زده و از شیوه های مرسوم ازدواج در سایر کشور ها و سرزمین ها و شرایط ضمن عقد متداول آن ها، که موجب شده سیخ و کباب هر دو سالم باقی بمانند، چیز هایی بنویسند؟!

شاید در این صورت، چند متصدی و دولتمرد، که میهن دوستی لسانی را در روح و روان خود نیز مشاهده می کنند، نسبت به آنالیز شیوه های رایج و مرسوم ازدواج در دیگر سرزمین ها اقدام کرده و با بیان آهان! همین را می خواهیم! زنان و مردان بسیاری را شاد و منتظر اتفاقات خوبی که در راه خواهند بود، کنند!

پ ن: در هواپیما وردست یک خارجی نشسته بودم که مهماندار، به همراه بعضی اقلام خوراکی، برایمان کیوی آورد. از آن جا که هم از بچگی خوردن کیوی برایم سخت بود و هم همواره بر عقیده خارجی ها همه کار ها را بهتر از ما انجام می دهند! پایدار بودم، از تناول بلافاصله کیوی خودداری کرده و زیر چشمی نحوه خورده شدن کیوی توسط آقای همسایه را زیر نظر گرفتم.

مرد خارجی با یک کارد کیوی را به دو قسمت مساوی تقسیم کرده و با یک قاشق کوچک تا ته دل میوه را خالی کرد! بعد از آن، ضمن اینکه خوردن کیوی را بسیار راحت دیدم، دعا کردم که خدا از این جهانگرد ها و میهمان های بیگانه بیشتر نصیبمان گرداند تا با نگاه کردن به راهکار های آن ها، حل المسائل بسیاری از مسائل ریز را کاملا دم دست داشته باشیم!